SJØLVGJORT (27.01.08 )
Dei unge serieskaparane i Juleblekka skal ha ros for tiltaket, men heftet som så er ein variabel affære.
“Dersom redaktørane ikkje vil gi oss ut, gjer vi det sjølv”, skriv Donald-forfattar Olaf Moriarty Solstrand om filosofien til dei unge serieskaparane bak Juleblekka i forordet. Og filosofien er god. Her og i forgjengaren Serieblekka får vi sjå fleire teiknarar på trykk for fyrste gong, og utgjevinga er ein god dokumentasjon på kva desse serieskaparane kan levere akkurat no. Kanskje det er akkurat her framtidas Frode Øverli har sin debut?
I Juleblekka er det åtte serieskaparar som syner fram strekane sine. Jul er naturleg nok eit gjennomgåande tema, og julenissen fungerar som ein stadig prügelknabe. Teikne- og fortellardugleiken er varierande. Fleire av teiknarane treng å arbeide meir med perspektiv, anatomi og teksting. Samtidig må det óg skytast inn at nokre av manusideane er gode, men dei hadde hatt godt av meir bearbeiding.
12 år gamle Kristoffer H. Stokkerud er utan tvil eit teiknartalent, og det er mykje godt forteljararbeid i teikneserienovella “Julekveld i skogen”. Stokkerud får fram ei dyster stemning som passer til historia med mellom anna spanande gråtonar. Marius Ø. Hunskår skal ha ros for serien “Jürgen rev”, der ein ekstra valdeleg teikneserieslektning av Den store stygge ulven får syne seg fram. Hunskår er dyktig i å byggje opp dei einskilde sidane, og fleire artige, humoristiske innslag gjer at serien hans er høgdepunktet i Juleblekka. Det er spesielt andletsuttrykka som er særs gode i denne serien.
Det vert spanande å sjå kva som skjer framover med desse serieskaparane, og rykta fortel at Serieblekka 2 snart kjem. Kva med å nytte same format der som i den fyrste Serieblekka? Juleblekka og A5-format er OK, men det hadde vore betre å få sjå desse seriane i hefteformat.
Juleblekka
28 sider
40 kroner
Eget forlag
VERDIGE ARVTAKERE <- Eldre | Nyere -> MER OG MINDRE INSPIRERT NONSENS