I dei seinare år har denne seksjonen av julehefter vore dominert av figurane til Anne-Cath. Vestly. I år er desse «forvist» til ei samlebok, og det ville diverre vere feil å påstå at noko nytt og spennande er kome inn i staden. Men la oss sjå kva som framleis finst av meir familievennlege juleheftetilbod.
Truls og Trine Redder Julen
Skrive av Terje Nordberg og Dag E. Kolstad, teina av Arild Midthun
36 sider
Kr. 59,90
Cappelen Damm
Fjorårets hefte comeback-hefte for Truls og Trine, «Dragehornet», var ein kritikarfavoritt (også for denne kritikaren), men selde ikkje godt nok til at Egmont ville satse på tittelen. Kanskje var det for lenge sidan sist? Uansett, Cappelen Damm var viljuge til å gi Truls og Trine ein ny sjanse, men i første omgang berre med eit gjenopptrykk av det første heftet frå 1983. Dette har eg faktisk aldri lest før, men det er jo ein slags klassikar i norske teikneseriehistorie?
I ettertid verkar «Truls og Trine Redder Julen» både sentimental og klisjéprega, og Arild Midthuns teiknestil verkar «skitten» samanlikna med det han har gjort seinare, men historia må sjåast i lys av når det vart laga – I ei tid då det ikkje var så mange julespesialar med tilhøyrande klisjear. Dessutan er historia full av artige detaljer og situasjonar, og ein visuell tour de force for unge Arild Midthun. Alt dette er verdt eit gjensyn.
Som trøyst for dei som håpa på noko nytt inneheld heftet også ein ny 8 siders historie, ikkje teikneserie, men rikt og flott illustrert. Av Arild Midthun, sjølvsagt.
(Trond Sätre)
Frost
Skrive av Alessandro Ferrari, illustrert av diverse
36 sider
Kr. 59,90
Egmont
Basert på førehandsomtalen og omslaget kunne ein nesten få inntrykk av at dette heftet kom til å innehalde filmadapsjonen frå fjorårets hefte ein gong til, berre med eit nytt omslag. Så drygt er det heldigvis ikkje; Frost julehefte for 2016 består av ymse små historier, dei fleste med den fortrylla snømannen Olaf i hovudrolla. Ettersom det er Disney Italia som står bak, er teikningane sjølvsagt praktfulle, og fargelegginga likeså. Historiene er enkel og banale, sjølv samanlikna med andre seriar i denne kategorien, og både visuelt og innhaldsmessig blir dette for «glætt» for dei fleste over 10 år. Men målgruppa er openbart små barn, og for dei er nok dette perfekt.
(Trond Sätre)
Asterix & Obelix – O sport med din glede
Av Rene Goscinny, Albert Uderzo, Jean-Yves Ferri og Didier Conrad
52 Sider
Kr. 59,90
Egmont
Dette er eit hefte som lett kan verke anten kynisk og overflødig eller som ein utmerka aperitiff, alt etter kva målgruppa er meint å vere.
Heftet er på 52 sider og soleis eit av dei tjukkaste juleheftene. Samstundes er det sjølvsagt både velteikna og velskrive då det er eit sportsspesial saksa saman av korte sekvensar på alt frå ei halv side til 3 sider frå diverse Asterix-album, inkludert ein sekvens frå Didier Conrad sitt «Asterix hos Pikterne».
For faste lesarar av Asterix er det ikkje noko nytt, og kanskje meir irriterande, men for nye lesarar så kan det kanskje vekke appetitten til å dykke ned i albumserien, då ein får veldig gode smakebitar av så mange sentrale album.
Mest for nye lesarar, altså, men for dei så kan det anbefalast på det sterkaste.
(Knut Robert Knutsen)
Tuss og Troll
Av Gard Espeland og Håkon Aasnes (nytt materiale) og Johannes Farestveit og Solveig Muren Sanden (reprise)
36 sider
Kr. 57,90
Norsk Barneblad/Egmont
Ein kan ikkje klage over manglande julestemning på forsida av Tuss og Troll i år, i alle fall. Både snø, nissar og graut, og alt saman er relevant for årets hovudhistorie, «Då fjøsnissane ordna opp». Det er elles snakk om ein ganske ambisiøs historie med mange gode idear, men problemet kjem når den skal avrundast. Den raude tråden held ikkje heilt, og soga slutter med ein romanse og ein «lukkeleg alle sine dagar» som kjem litt ut av ingen stads.
Elles består andre halvdelen som vanleg av gamle Solveig Muren Sanden-historier, i år frå 1966-heftet. Dei er på det jamne, men heilskapsinntrykket er at årets Tuss og Troll ikkje treng å prioriterast.
(Trond Sätre)
Tom og Jerry
Av Oscar Martin
36 sider
Kr. 59,90
Egmont
Hovudhistoria i årets hefte er ein Tom og Jerry-versjon av Dickens’ juleforteljing, og forfattar/teiknar har valt å lage ein mest mulig streit versjon. Dette er fornuftig; inversjonar og parodiar er gjort til daude. Det finst ingen nye idear til kva ein kan gjere med denne historia, så greitt å vere litt sentimental. Særleg når du skal appellere til ei lesargruppe som ofte ikkje skjøner ironi. For øvrig greier Oscar Martin seg som vanleg bra, då han har den rette balansen mellom T&J-teiknefilmanes slapstick og teikneserianes meir verbale humor.
(Trond Sätre)
Det skal nevnes at Oscars Martins hovedhistorie i årets Tom & Jerry-julehefte ikke er ny. Så vidt jeg husker, ble den første gang trykket i juleheftet i 1997 (sannsynligvis det første T&J-juleheftet jeg leste som barn).
Når det gjelder Asterix, er det jo bare bra om smakebitene kan inspirere nye lesere til å sjekke ut albumserien, som du sier. Men det hadde vært bedre å bare gjenutgi albumene, for sekvensene fra de klassiske historiene kommer enormt mye bedre til sin rett der. Og ikke minst har de gamle norske albumutgavene flott og dynamisk håndteksting, mot stiv maskinfont i det nye juleheftet.
Apropos det; deprimerende at Cappelen Damm valgte å erstatte den fine håndtekstingen i Semics opprinnelige Truls og Trine-hefte fra 1983 med maskintekst…
Det var vel Arild Midthun som handteksta heftet i 1983, var det ikkje? Og det er han som redigerte om heftet, så det er mogeleg at det er han som tok valet om å maskintekste den omredigerte versjonen, eller å ikkje prøve å bevare handtekstinga. Eg ville ha sjekka det først.
Ja, jeg er ganske sikker på at det var Midthuns håndtekst nå når du sier det.
Det kan hende at Midthun tok valget om maskinteksting; han er jo involvert i heftet med den nye bildefortellingen. Men jeg fatter ikke hvorfor han i så fall ville gjøre det. Håndtekstingen hans er mye finere og mer levende. Og med tanke på hvordan Egmont systematisk har skiftet ut den fine håndteksten i sine gamle fransk-belgiske album med maskintekst i opptrykk fra de siste årene, føles det for meg mest nærliggende at dette er en inngripen fra forlaget. Men det kan nok være verdt å dobbeltsjekke.
Nå er ikke all maskintekst synonymt med stygg teksting.
Både her hjemme og blant profesjonelle serieskapere ute har man benyttet svært så pene digitale fonter i snakkeboblene, ikke minst de som etterligner naturlig håndtekst.
Verre er det når Donald Duck & Co og julehefter som Kapteinen benytter stiv maskinteksting som bryter med harmonien i både bobler og strektegning.
Men er helt enig i at det er unødvendig å erstatte pen håndtekst med moderne font, hvis ikke det har vært noe problem med scanning eller ny fargelegging som har med tilpassing å gjøre?