Anders Fjeld og Esben S. Titlands undergangskarneval, No Future, er eit sprelsk og merkeleg optimistisk framtidsscenario.

Sjølv om andre bindet av «Atmosfærebarna» får jobben gjort, er den mest interessant som ei studie i Luis Guaragna si utvikling som serieteiknar.

‘Serienett har fortald om kva som skjedde på scenen under årets OCX, men det som gjekk føre seg på markandsteltet utanfor biblioteket kunne nokre gonger vere vel så interessant.

Idear og subplott kjem og går, men det er vanskeleg å ikkje la seg fascinere av ein teikneserie som vil så mykje som Chanta.

Oppfølgjaren til «Skare» spelar på fleire av teiknarens sterke sider. Inntrykket er likevel at forfattaren har ei betre forståing av serien.

Stomperud bryt den fjerde veggen, Larris blir ein del av det sunnmørske industrieventyret, og Flis passerer Flåklypa-testen i årets «tradisjonelle» norske julehefter.

Lev som om rekningane aldri forfell, og teikne manga som om de alltid var plass til serien din ein stad. Den norske manga-generasjonen held fram med friskt mot i den siste (som i: avsluttande) utgåva av Rakkan.  

Trudde du at du hadde forstått «Oppfinneren»? Vel, nå ser eg at det hadde ikkje eg. Dermed er bind to, «Skrotnissens hemmelighet» blitt ei langt meir spennande reise enn først venta.

Leah Laahne har omsider fått en bok ut av sitt mangeårige tegneserieprosjekt «Guliver & Bo». Den er som en godteributikk for øynene, men kan det bli for mye av det gode?

For tredje gang forteller Sigbjørn Lilleeng det som er en av de beste norske tegneseriene for barn og unge.