Mac og Andreas Håndlykkens bok 2 av Ingen visste er et testamente til deres dedikasjon for å tegne lekkert og belyse temaet psykisk helse, med en dæsj av portal-sci-fi.

I bunken av dei eldre, norske seriane er det avrundinga av eit magnum opus som skil seg mest ut på ein positiv måte. Utanom det er spørsmålet nok ein gong om alt var betre før?

Anders Fjeld og Esben S. Titlands undergangskarneval, No Future, er eit sprelsk og merkeleg optimistisk framtidsscenario.

Sjølv om andre bindet av «Atmosfærebarna» får jobben gjort, er den mest interessant som ei studie i Luis Guaragna si utvikling som serieteiknar.

‘Serienett har fortald om kva som skjedde på scenen under årets OCX, men det som gjekk føre seg på markandsteltet utanfor biblioteket kunne nokre gonger vere vel så interessant.

Idear og subplott kjem og går, men det er vanskeleg å ikkje la seg fascinere av ein teikneserie som vil så mykje som Chanta.

Oppfølgjaren til «Skare» spelar på fleire av teiknarens sterke sider. Inntrykket er likevel at forfattaren har ei betre forståing av serien.

Stomperud bryt den fjerde veggen, Larris blir ein del av det sunnmørske industrieventyret, og Flis passerer Flåklypa-testen i årets «tradisjonelle» norske julehefter.

Lev som om rekningane aldri forfell, og teikne manga som om de alltid var plass til serien din ein stad. Den norske manga-generasjonen held fram med friskt mot i den siste (som i: avsluttande) utgåva av Rakkan.  

Trudde du at du hadde forstått «Oppfinneren»? Vel, nå ser eg at det hadde ikkje eg. Dermed er bind to, «Skrotnissens hemmelighet» blitt ei langt meir spennande reise enn først venta.