Livet med daglege stripe-deadlines er noko oppslukande, fortel Jens K. Styve. Likevel har han fleire prosjekt på gong i tillegg til Dunce.

Eg ville alltid bli serieteiknar, men det verka først like uoppnåeleg som å bli astronaut, fortel Kim W. Andersson. Han var ein av serieskaparane ei lita, men god gjesteliste på årets I-CAN i Haugesund. 

Så lenge Therese G. Eide sine striper held fram i Bergens Tidende, seier eg ikkje opp avisa, erklærte Linda Eide i eit arrangement som berre kunne fått tittelen «Eide & Eide om teikneseriar».

På en ferietur laget Alexander Istad sin første fortelling sammen med barna sine, og dette vekket skrivelysten hos ham. Hans første utgivelse, «Gutta Krutt», i samarbeid med Espen Meling Sele er en morsom fortelling, men den kan trenge litt mer arbeid med historieoppbyggingen.

Stavanger er en av de bedre norske byene på tilgang til tegneserier. I tillegg til et av landets bedre bibliotek og en Outland-avdeling, har den en av de få overlevende serieantikvariatene.

Juleheftemarknaden er knallhard, men nokre nykommarar har framleis ein sjanse, ikke minst takka vere bokhandeldistribusjonen og ein satsingviljug føreleggar.

Berre to namn på blokka, men det var nok til å sørge for ein viss variasjon på årets I-CAN (International Comics and Animation Festival of Norway).

Det store 25-årsjubileet for Raptus blei det eigentleg aldri noko av. Fokuset har heller vore på å bygge opp att festivalen etter to års unntakstilstand.

Kva kan kunstig intelligens komme til å gjere med teikneseriebransjen, var eit brennbart spørsmål i samband opninga av Galleri G. Guddals første teikneserieutstilling

Har me han no? Steffen Kverneland skriv og teiknar seg vidare inn under huda vår med ein latterleg god og varm sjølvbiografi.