Mykje er gamalt, men nytt samtidig, med årets julehefter.  På årets Bergen tekst & tegning (BTT) er fleire detaljar kome fram.

Arild Wærness og Knut Robert Knutsen har også i år lest, og drøfta, så mange julehefte som mogeleg.

I bunken av dei eldre, norske seriane er det avrundinga av eit magnum opus som skil seg mest ut på ein positiv måte. Utanom det er spørsmålet nok ein gong om alt var betre før?

Haakon W. Isachsen har gitt ut en ny bok om julehefter. «De gode, gamle juleheftene» ser nærmere på noen av de viktigste tegneseriene publisert i julehefter fra 1911 til 1960.

I denne særs varierte kategorien finst det ganske mykje materiale som i beste fall er likegyldig, men også enkelte skattar som gjer det verdt å ta ein kikk på kategorien under eitt.

Skal du berre ha eitt Donald Duck-julehefte i år, må det bli det eine som er blotta for julestemning. Men det finst mange vegar til jula i Andeby.

(Teikneserie-)julehefta for barn byr på eit par nykommarar som vi eigentleg har sett før. Uansett er det ikkje desse som bidreg til å høgne kvaliteten på årets barnehefte.

Stomperud bryt den fjerde veggen, Larris blir ein del av det sunnmørske industrieventyret, og Flis passerer Flåklypa-testen i årets «tradisjonelle» norske julehefter.

Ser ut som det er opp til Midthun og Barks å redde jula igjen, i alle fall for Donald-lesarar.

Romersk renkesmed trugar våre galliske kranglefantar med indre fred i «Den Hvite Iris»