Kanskje det var elefanter er en kortfilm som nå har blitt supplert med en utvidet tegneserieversjon. Tegneserien forteller om en ungdomstid hvor mye av historien ligger mellom linjene. 

Vi ser på nye fanziner fra årets Bergen Art Book Fair og SognaCon.

Med fare for litt overvekt av toppkarakterar i denne sjangeren. Men berre nasegrus beundring blir der ikkje.

Lars Fiske har også tidlegare eksperimentert med den sjølvbiografiske forma. I «Ta imot» eskalerer dette ytterlegare, i drøymelandskap og pastisjar.

Tiitu Takalo forteller om tiden som pasient i «Memento mori». Det er en sterk historie om både sykdom, psykisk helse og tilfriskning.

«Alene hjemmefra» er eit teikn i tida. For Linn Isabel Eielsen er det neppe nokon grunn til å vere uroleg. For teikneseriebransjen? Vi får sjå.

Svenske Johan Ingemarsson skildrer i «Oslo» en langhelg i hovedstaden, en ærlig fortelling med fokus på øyeblikk som ikke nødvendigvis fester seg i ettertiden.

Ditte Lindroth serverer en reiseskildring i tegneserieboken «Flickvänsprovet». Boken er vel så mye en reise i et dysfunksjonelt kjærlighetsforhold.

«The Story of my tits» forteller om OCX-aktuelle Jennifer Haydens møte med brystkreft. Gjennom sarkastiske og humoristiske observasjoner av eget liv følger vi kampen tilbake til en ny normal.

Frå ei lang rekke med dagboksnotat, teikna då og teikna nå, kjem det vedunderlege heile som Ida Larmos «O’boy» har blitt